بدون شعر انسان هیچ نبود

و با آن انسان تقریبا خداگونه بود.

کتاب”اکنون میان دو هیچ” مجموعه ای از گزین گویه های اشعار نیچه، فیلسوف، شاعر، منتقد فرهنگی، جامعه شناس، آهنگساز و فیلولوژیست بزرگ آلمانی ست که اندیشه های او در فلسفه غرب و تاریخ اندیشه مدرن تاثیر فراوانی گذاشته است. این کتاب توسط علی عبداللهی به فارسی ترجمه شده است.

از میان این اشعار، میتوان به اشعار نوجوانی و جوانی، ترانه ها، آوازهای شاهزاده در بدر، اندرزها و حکمت ها، هزل، نیرنگ و انتقام و مستانه سرایی های دیونیزوسی اشاره کرد.

اشعار نیچه غالبا درباره موضوعاتی چون خیر و شر، انحطاط مذهب در جامعه مدرن و مفهوم ابر انسان، تعبیری که در آلمان نیز به ویژه در دوره نازی ها و فاشیست ها دچار سوءبرداشتهایی شد، سروده شده است. نیچه با استفاده از تمثیل هایی هوشمندانه، بازی های زبانی و مفاهیمی استعاری، تصویری از ژرفای زندگی و پدیده های آن ارائه میدهد که گاه به خصوص در زمان خود، باعث ایجاد سوءتفاهم هایی در برداشت از مفاهیم استعاری او از سمت خوانندگانش میگشت. در این که نیچه در کنار تمامی سمت ها و القاب خود، شاعر نیز بوده است شکی نیست اما او خود را شاعر نمیدانست. سخنان نغز، شیرین و استعاره گونه او پر از تمثیلات و اشارات مختلف است که باعث می شود مطالعه آثارش تاثیرگذار و دلنشین باشد.