ن کتاب از این نظر که از دیدگاه زنان جنگ را روایت می‌کند اهمیت زیادی دارد. شخصیت‌های اصلی این کتاب نیز مردم معمولی هستند در معرفی این کتاب آمده است: « نویسنده در لابه‌لای سطور این کتابْ صداها و ناله‌هایی را که تا‌به‌حال شنیده نشده بوده، به گوش خواننده می‌رساند و بعضی از زوایای پنهان جنگ را روشن می‌کند. جنگ و تخیل در یک ظرف نمی‌گنجند، جنگ میدان واقعیت است؛ نمی‌توان گوشه‌ای نشست و جنگ را تصور و تخیل کرد. بهترین شیوه‌ی توصیف جنگ نقل‌قول کسانی است که در میدان حضور داشته‌اند. نویسنده‌ی این کتاب از تجربیات روزنامه‌نگاری خویش بهره گرفته و شیوه‌ی مصاحبه و انتقال بی‌کم‌و‌کاست توصیفات شاهدان عینی را برای ارایه‌ی نگاه زنانه به جنگ برمی‌گزیند. زیرا او پیش و بیش از آن‌که نویسنده باشد، یک روزنامه‌نگار حرفه‌ای است و به واسطه‌ی شغلش همواره ترجیح می‌دهد با حقایق عریان سروکار داشته باشد. چیزی که این اثر را نسبت به بسیاری از آثار جنگی متمایز می‌کند، پدیده‌ی چندصدایی است. در این کتاب حتا یک آشپز و رخت‌‌شوی ساده هم توانسته‌اند نظرشان را نسبت به جنگ بیان کنند. هر کس صدای خود را دارد و با آن سخن می‌گوید. نویسنده از تضارب آرا نمی‌ترسد. چندصدایی است که سطور این کتاب را قابل‌باور می‌کند. قهرمانان این کتاب قدیس و اَبَرانسان‌ها نیستند، بلکه مردمی عادی‌اند. زبان‌شان زبان ساده و کوچه‌بازاری است. آن‌ها شاعر و پروفسور و سیاستمدار نیستند. ساده و رک حرف‌شان را می‌زنند. و دقیقاً به این خاطر سبک کوچه‌بازاری و محاوره‌شان در ترجمه‌ی فارسی نیز لحاظ شده تا کتاب را برای خواننده بسیار نزدیک‌تر و قابل‌درک کند.»